اکسپو ۱۹۶۴نیویورک

نمایشگاه ۱۹۶۴ نیویورک، در مرغزار فلاشینگ تارج پارک (سایت نمایشگاه ۱۹۴۰-۱۹۳۹) برگزار شد. در این نمایشگاه آخرین دستاوردهای کشورهای مختلف دنیا به نمایش در آمد.

غرفه جانسون هنوز در محل فعلی نمایشگاه قرار دارد اما تاکنون بلااستفاده باقی مانده و سرنوشتی نامشخص دارد. این ساختمان در سال ۲۰۰۹ یک بار مورد مرمت گروهی داوطلب قرار گرفت اما این اقدامات برای نگهداری و حفظ بنایی منحصر به فرد که نقطه عطفی در معماری به شمار می رود، کافی نیست.

اکسپو قرن ۲۱، ۱۹۶۲سیاتل

این نمایشگاه در سیاتل با موضوع مشابه نمایشگاه های هم عصر خود بر روی موضوعاتی چون فضا، علم، فناوری و آینده متمرکز شده بود. موضوعاتی از این قبیل در زمان خود بسیار جنجال برانگیز بود. یکی از آثار برجسته اکسپو ۱۹۶۲ برج سوزن فضایی با ارتفاع ۱۸۴ متر است که در شهر سیاتل، واشنگتن آمریکا ساخته شد.

اکسپو ۶۷، ۱۹۶۷مونترال

این نمایشگاه در سال ۱۹۶۷ به مناسبت صدمین سالگرد تأسیس کانادا با عنوان انسان و جهان برگزار شد. موضوع نمایشگاه، پیشرفت فرهنگی و فناوری انسان بود که کشورهای سراسر جهان را به رقابت می طلبید. انتخاب سایت نیکی از چالش های جدی برگزاری اکسپو ۱۹۶۷ بود که موجب ایجاد جزیره ای جدید در مرکز سنت گردید.

یکی از ویژگی های بارز این پروژه استفاده از سازه کششی و قاب های چوبی شش ضلعی در بدنه ساختمان بود.

غرفه آمریکا، گنبد فولر

این کره ژئودزیک در سال ۱۹۷۶ طعمه حریق شد و بخش اکلریک آن از بین رفت. این مکان در سال ۱۹۹۰ خریداری شد و به عنوان موزه محیط زیست مورد استفاده مجدد قرار گرفت. باک مینستر فولر، کالبد سیال این غرفه را، سال ها پیش از شکلگیری مدل های شفاف دیجیتالی امروز طراحی و اجرا کرد. این سطح کروی، که سه چهارم آن شفاف است، از هزاران گنبد کوچک از جنس اکریلیک تشکیل شده است، با وجود این که پوسته ی فولر به پیوست پرتقال تشبیه شده بود، اما تمایل او بیشتر به سمت شبیه سازی پوست انسان در سطوح معماری بود: یک سطح متخلخل که، در صورت نیاز، تعریق از آن صورت بگیرد و عبور نور و تهویه را امکان پذیر کند و مانند یک کره ی هوشمند و پویا عمل کند. این سطح کروی، علاوه بر قابلیت های فنی فراوان، بیانگر بینش گیتاشناسانه ی فولر نیز هست. این کره، که خود شامل گنبد های کوچک تری بود، تجسم عینی این نظریه ی فولر بود که می گفت: جهان از عالم صغیر به عالم کبیر است که گسترش می باید.

این گزاره بر مبنای دیدگاه مفهومی فولر درباره ی یک دنیای آرمانی بدون سلسله مراتب شکل گرفته است که توسط نظم موجود طبیعت تأئید می شود. در کل او عقیده داشت که طبیعت از ذرات بسیار ریز مولکول ها و اتم ها تشکیل می شود و سپس سلول ها در کنار یکدیگر قرار می گیرند تا در نهایت یک سیستم خودگردان عادلانه را تشکیل دهند و این می تواند به عنوان یک الگوی کامل برای انسان ها در زمینه های سیاسی و اقتصادی باشد.

از دیگر ساختمان های باقی مانده از این نمایشگاه، زیستگاه ۶۷، نمونه ای از از مسکن ارزان قیمت، پیش ساخته، با کیفیت بالا و مناسب محیط های متراکم شهری می باشد. موشه سفدی، از واحدهای پیش ساخته مدولار استفاده کرد تا بتواند هزینه های مسکن و اجاره را کاهش دهد. با تأملی در مورد این مجتمع مسکونی می بینیم که دو ایده در یک پروژه اعمال شده؛ یکی در مورد پیش ساختگی و نظام مدولار و دیگری در مورد نوع جدیدی از آپارتمان سازی. البته در اصل این پروژه ی پایان نامه خود موشه سفدی در دانشگاه مک گیل در سال ۱۹۶۱ با عنوان “گزینه ای برای زندگی شهری” بود که در آن به بررسی “سیستم های ساختمانی مدولار سه بعدی” پرداخت.

چند وقت بعد، مشاور پایان نامه اش؛ لویی کان (Louis Kahn) از او خواست که پروژه را برای نمایشگاه جهانی ۱۹۶۷ ارائه بدهد. گفتنی است؛ این طرح تجربی خانه سازی به حدی قابل توجه بود که به سمبل نمایشگاه بین المللی مونترال کانادا تبدیل گردید؛ نمایشگاهی که این طرح جزئی از آن بود. در این پروژه موارد مربوط به عرف خانه سازی از نظر فرم یا ساخت و ساز، کمتر به چشم می خورد. معمار این طرح بیشتر در جستجوی استفاده از تکنولوژی مدرن بود (خصوصاً تولید انبوه و روش های صنعتی تولید اتومبیل های موتوردار) واحدهای اقامتی به صورت پیش ساخته تولید شده اند (مکعب های بتنی با ابعاد ۱۱/۷ متر طول و ۵/۳ متر عرض در ۳ متر ارتفاع) که شامل حمام فایبر گلاس قالب گیری شده یک تکه و تمامی تجهیزات سرویس ها و لوازم توکار می باشد.